نام جاوید تو، زرتشت بزرگ

 هست تابنده، فروزان چون مهر

 ای گرانمایه شرق

 ای خردمند و توانا وخشور

 سخنانت همه زیبا و متین

 شادی افزای دل و دشمن کین

 آن زمانی که جهان گذران

 بود از جهل و تباهی ویران

 نه زحکمت اثری

 نه ز دانش خبری

 نی ز گفتار و ز کردار و ز اندیشه‌نیک آثاری

 اهرمن دیو پلید، بر اشویی چیره

 بدی و بد منشی، بر نکویی پیروز

.... و تو زرتشت بزرگ

 ای پیام‌آور حق

 و ای اهورایی مرد

 همچو تابان خورشید

 به بلندای زمین

 از کران تا به کران

 از زمین تا به زمان

 دانش و حکمت و دین

 همره پاکی و نیک اندیشی

 ارمغان آوردی

 آن سرود و سخنان پرمغز

 گات‌های تو هنوز

 می‌درخشد چو نگین الماس

 در دل تاریکی

 ای پیام‌آور اندیشه و گفتار نکو

 دشمن جهل و پلیدی و زبونی و دروغ

 رهنمای بشر از گمراهی

 گفته‌ها و سخن نیکویت

 تا که امروزی و فردایی هست

 تا درخشان خورشید

 بر جهان می‌تابد

 تا حقیقت باقی است

 تا ابد پابرجاست

سروده: دکتر رستم بنداری