نام 12 ماه سال كه از قديم در ايران وجود داشته، پس از حمله تازيان مدت‌هاي زيادي كمتر مورد‌استفاده قرار‌گرفته تا اين‌كه در دهه اول قرن چهاردهم خورشيدي يعني حدود 80 سال پيش دوباره نام‌هاي فارسي جايگزين نام‌هاي عربي يا سرياني شدند. اين نام‌ها هم‌اينك نيز مورد استفاده هستند، با اين تفاوت كه به جاي ماه «امرداد» كه به چم (معنا) بي‌مرگي و جاودانگي است، از واژه نادرست «مرداد» كه معناي مرگ و نيستي دارد، استفاده مي‌شود.

روزهاي ماه نيز هر يك نام ويژه‌اي دارند كه داراي چم (معنا) ويژه‌اي نيز هست. اين نام‌ها و معناي آن عبارتند‌از:

1- اورمزد، هرمزد : خداوند

2- وهمن، بهمن : انديشه‌نيك

3- ارديبهشت : بهترين اشويي

4- شهريور : شهرياري مينوي

5-سپندارمذ : آرمان مقدس

6- خورداد ، خرداد : رسايي

7-امرداد : جاودانگي

8- دي‌به‌آذر : آفريدگار روشنايي

9-آذر : آتش

10-آبان : آب

11-خور، خير : خورشيد

12- ماه : مهر

13- تير‌، تشتر : نماد و نشانه باران

14-گوش : جانوران

15-دي‌به‌مهر : آفريدگار مهر

16- مهر : پيمان

17- سروش : نداي دروني

18- رشن : دادگستري

19-فروردين : نيروي پيشرفت

20- ورهرام : پيروزي

21- رام : رامش

22- باد : باد

23- دي‌به‌دين : آفريدگار دين

24- دين : وجدان

25- ارد : توانگري

26- اشتاد : راستي

27- آسمان : آسمان

28- زامياد : زمين

29- مانتره‌سپند : گفتارنيك

30- انارام : روشنايي بي‌پايان

 زرتشتيان هنوز هم از اين نام ها براي روزهاي ماه استفاده مي كنند و در ميان آنان همچنان كاربرد دارد.