اهورامزدا
نام خداوند يكتا در دين زرتشتي «اهورامزدا» است.
واژه اهورامزدا به معني «هستي بخش بزرگ دانا» است.
زرتشتيان اهورامزدا را تواناترين، زيباترين و مهربان‌ترين موجود ازلي و ابدي مي‌دانند كه داراي فروغ و انديشه رسا و شهرياري همه هستي است. او فروتني و كمال را به نحوي نيستي‌ناپذير داراست، يكتايي اهورامزدا در سرودهاي زرتشت و در سراسر اوستا انكارناپذير است. هيچ نيرويي در برابر او ايستادگي ندارد و آفرينش جهان، انسان و همه ويژگي‌هاي زندگي از نيروي اوست.
اهورامزدا در سرودهای زرتشتی به عنوان يك دوست ياد مي‌شود. زرتشت روحاني آزاده‌اي است كه آرزو دارد اهورامزدا را ببيند، با او هم سخن شود و با او يكي شود.
فروزه‌هاي اهورمزدا يا ويژگي‌هاي آن سرور هستي عبارتند از: نيك‌انديشي، راستي و هنجار، قدرت و شهرياري، مهرو فروتني، كمال و رسايي و جاوداني.
در دين‌هاي ديگر ايراني كه از اسطوره‌هاي كهن هند و ايراني سرچشمه گرفته‌است، نام اهورامزدا يافته‌مي‌شود. در اين‌گونه باورها كه تا حدودي دو عنصر اسطوره‌اي در مقابل هم قرار مي‌گيرند، اين تشابه اسمي كه در ساير اديان ايراني كاربرد يافته، نبايد با اعتقاد به اهورامزدا در دين زرتشتي اشتباه گرفته‌شود. مثلاً در اسطوره زروان مي‌بينيم كه اورمزد و اهريمن در اثر هزار سال نماز و قرباني به وسيله زروان كه يك خداي اسطوره‌اي هند و ايراني است، زاييده مي‌شوند.