يكي از افتخارهاي زرتشتيان در ايران كه دستاوردهاي بسيار سودمندي داشتهاست و دارد، پايهگذاري و ساخت مكانهاي آموزشي است.
از جمله اين بناهاي آموزشي كه بيش از 70 سال سابقهدارد و همچنان نيز بهعنوان يك آموزشگاه معتبر، مورد توجه همكيشان و ساير هموطنان در تهران قراردارد، «دبيرستان انوشيرواندادگر» است كه هماينك يكي از مكانهاي تحت پوشش انجمن زرتشتيان تهران بهشمار ميرود كه در خدمت آموزش دختران در تهران قراردارد.
آنچه در پي ميآيد و به نقل از روزنامهاطلاعات سوم شهريورماه سال 1313 است، شرح كوتاهي از چگونگي بناي اين دبيرستان است. متن روزنامه را با هم ميخوانيم:
مراسم نصب اولين سنگبناي دبيرستان دخترانه انوشيرواندادگر
عصر روز پنجشنبه آقاي رئيسالوزراء و بعضي از آقايان وزراء و عدهاي از محترمين و ارباب دانش و مديران دانشكدهها و جمعي از خانمهاي محترمه ايراني در محل واقعه در قسمت غربي كالج آمريكايي، بيرون دروازه يوسفآباد براي نصب نخستين سنگبناي دبيرستان دختران كه بهنام دبيرستان انوشيرواندادگر ناميدهشده حضور بههم رساندند. محل پذيرايي از مدعوين محوطهاي در ميان چهار ديوار محصور و مسطح بود. پي بنا دبيرستان يك قسمت كندهشده و در دو سمت محوطه مزبور چندين چادر برپا و از طرف انجمن زرتشتيان و آقاي ارباب كيخسرو شاهرخ پذيرايي بهعملميآمد. در ابتداي مراسم آقاي ارباب كيخسرو شاهرخ بياناتي ايرادكرد و توضيح كه اين مدرسه با دهش خيريه مرحومه خانم راتنبائييامجي كه قبل از درگذشت خود يكصدهزارروپيه از دارايي خود را به اختيار انجمن پارسيان هندوستان براي تاسيس مدرسه عالي دخترانه در طهران اختصاص دادهاست، ساختهميشوند و به ياد پدر آن خانم با داد و دهش مرحوم انوشيروانجي، بهنام انوشيرواندادگر خواندهشد.
بعد آقاي فروغي رييسالوزراء لوحي را كه به يادگار نصب اولين سنگبناي مدرسه تهيهشدهبود و در زير پي قراردادند و ضمن بياناتي اظهار داشتند: طايفه نجيب پارسيان چه در ايران و چه در هندوستان اسم ايراني را در نهايت شرافت محفوظ داشته و بهواسطه رفتار و كردار خود ثابت كردهاند كه حقيقتاً قوم ايراني، قوم نجيبي است.