هر که خرد پیشه کند روز به روز بی بلا بگذارند.

هر که صحبت با نیکان کند، از بلاها رسته است.

هر که اندر دل حسد دارد، تن خویشتن اندر بلا اندازد.

هر که مردمان را چاه کند، خود در آن افتد.

هرکه آزادگان را گرامی دارد، نیکنام زندگی کند و سرانجام رستگار شود.

هر که از مردم پست حاجت خواهد‏،‏‏‏‏‏‏ چنان بود که از خشک رود ماهی جوید.

هر که عذرخواهی نپذیرد، اگرش دشنام دهی روا باشد.

هر که جنگ کسان به خود کشد، خویشتن را بدنام و فضول داشته است.

هر که دین را خوار کند، دین وی را خوار گرداند.

هر که از جواب نترسد، هر چه خواهد بگوید.

هر که مردمان از او ایمن نباشند، مرگش صلاح دو جهانی باشد.

هر که به آن چه دارد بسنده کند، همیشه بی نیاز است.

هر که بر ضعیفان، مهربانی کند، قویان را از جمله خویش کرده باشد.

هر که از این جهان آن جوید که موجب سرزنش و ملامت نباشد، زندگانیش به راحت و لذت گذرد.

هر که افزونی جوید، همیشه در آرزو بود.

هر که را خرد بود، دو جهانش بود.

هر که اندوه نیامده، آمده بیند و آن را بپذیرد، بی اندوه بود.

هر که تنهایی گزیند، همیشه به سلامت بود.

هر که آزاده بود، به حقیقت آرزوها بنده او بود.

هر که دوست از دشمن نشناسد و راز خود پیش هر کس آشکار کند ابله بود.

هر که به مال و نعمت این جهانی حریص بود، اگر چه پادشاه باشد، درویش بود.

هر که را توکل به رحمت ایزد باشد، به آرزوی خود برسد.

هر که ازآن جهان بترسد، از بد کردن بپرهیزد.

هر که گناه کسی عفو کند ولی به روی او بیاورد، هنوز گناه عفو نکرده‌باشد.

هر که به شادی‌ها و غم‌های این جهانی دل نهد، از شمار دانایان و خردمندان نبود.

هر که نا حق کند، افتاده شود و آسیب بسیار خورد.

هر که را سرمایه او زندگانی بود، سودش دانش و هنر بود.

هر که از خانه تهمت دور بود، از سرزنش رسته باشد.

هر که از خویشتن انصاف دهد، کس با وی دشمنی نکند.

هر که از خدای عزوجل شرم ندارد، هر چه خواهد کند و از سرزنش باک ندارد.

هر که از بهر فردا امروز ننگی بر خویشتن نهد، به حقیقت پست بود.

هر که به فرهنگ و دانش مشغول شود، به بد کردن نپردازد و روا ندارد.

بدان که گوهر هر کس به اندازه خردش بود.

منبع: کتاب همشهری – پندنامه