نماد جشن سده آتشي است كه درشامگاه روز برگزاري اين آيين برافروخته مي شود و نشانه اي از آتش عشق به اهورامزدا و فروزه هاي نيك خداوند است.

آنچه در پي مي آيد چكامه اي است كه روانشاد« مهربان خاني » در سال 1335 سروده و در ماهنامه هوخت چاپ شده است .

پاينده است جشن سده در ميان ما

آن آتشي كه مظهر مهر و صفا بــود                      گربرفروخــت ملت ايران بجا بود

از پرتــو فــروغ تواي آتش ســـــده                     دل را فروغ و ديده جان را ضيا بود

سوزنده شعله هاي تو برجان دشمنان                     سوزنده ترزهر چه كه آن جانگزا بود

آن گرميت نشانة مهر و محبت است                     مــهري كه خود نــشانه مهرخدا بود

آن ملتي كه زنده سده را نگاهداشت                    قلبــش به مهر مـيهـن و ما آشنا بود

تابــنـده بــادآتش مـهر وطن بــه دل                   تا جاودانه مام وطــــن را بــقــا بود

پاينده است جشن سده در ميان ما                        تا در زمانه نام و نشاني زما بود