منشور كوروش بزرگ
منشور كوروش يكي از ماندگارترين يادگارهاي مانده از ايران باستان است كه به راستي مايه سرافرازي هر ايراني است. متن اين منشور روي يك لوح استوانهاي گلي به درازاي ٤٥ سانتيمتر نوشته شدهاست كه بخشي از نوشتهها در نتيجه گذشت زمان ناخوانا شدهاند.
اين گل نوشته بسيار با ارزش در موزه بريتانيا و در بخش تمدن هاي شرقي نگهداري ميشود.
متن لوح گلي كه ٤٠ رده نوشته دارد و نشانهاي از آزادگي و آزاد منشي نياكان ما به شمار ميرود، از اين قرار است:
كوروش بزرگ شاهنشاه هخامنشي گويد
چون مهر سايه گستر به بابل در آمدم، به شادي و خوشي دركاخ شاهانه نشيمن گزيدم
مردوخ خداوند بزرگ مردمان آزاده بابل را به سوي من گردانيد و من هر روز به احترام او ايستاده
سربازان بيشمار من به آرامش به بابل درآمدند و در سراسر سومر و اكد رفتار دشمنانه اجازت ندادم
يوغ ننگين را از آنها برداشتم، خانههاي فرو افتاده آنها را از نو ساختم و ويرانهها را پاك كردم.
مردوخ خداوند بزرگ از كارهاي نيكم شادگشت و از روي مهر مرا آفرين گفت.
مرا كوروش شاهي كه او را احترام ميگذارد و كمبوجيه پسرم را و همه سربازانم را و ما بيريا شادي خداوند گاريش را ستوديم و آفرين گفتيم.
همه پادشاهاني كه در كاخهايشان در چهارسوي زمين زندگاني ميكنند، از درياي بالا تا درياي پارس و همه شاهان كشورهايي كه در چادرها زندگاني ميكنند، مرا پيشكشهاي سنگين آوردند و در بابل پاي بوسيدند و من خداوند را سپاس و ستايش كردم.