بـــــه نام اهــــوراي جــان آفريــن                 خداونــــد كيــهان و چرخ و زميـــن

تــــوانـا و دانــــــــا و پــــروردگـــار             به هستـــي او يك دل و استــــوار

كـــه اويسـت بخـشنده مهربـــان                     نگارنــده بي‌كــــــــران آسـمــــــان

ستاييـــم ويـــرا بــه گفتـــار نيــك                به انديشـــه نيـــك و كــردار نيــــك

كه ديــن بهــي را به زرتشــت داد                  جهـــــان را ره رستگــــاري نهـــاد

سپاس و نيـايش به مــزدا كـــنيم                     فروغــــش ز آذر هويــــدا كنيــــــم

كه مهــراب ما آذر سرخـگون شد                   از فـــر مــــزدا بـــه مـا رهنــــــمون

درود فـــــــــراوان به زرتشــت راد                ز مــا پاكـــدينــــان ايـــــران نـــــژاد

كه او پاكــــــديني هــــويدا نمــود                ره راستيــــن بــاز و پيـــدا نمـــــود

ستـــــاييــــم دانـــاي داننــــده را                   اوستــــــا نگــــار و سـراينـــــده را

مهين نسـك پاكـست گفتــار اوي                  ره رستـگـــــاريســــت رفتـــار اوي

ز يسنـــا و يشتــش بهـــر پنجگاه                   سراييــــم و خوانيـــم و پوييـــم راه

نيـــايش به هفـــت ايــزدان مهين                   فـــروزه همـــــه از جهـــان آفــرين

ز نيــــروي مـــزدا هـويدا شــــدند                ز مينــــوي پاينــــده پيدا شـــــدند

كمر بسته‌گانيم و هم سدره‌پوش                     ستــــايش كنــانيم و با ويروهوش

هر آن‌كس كه از دل ستايش كند                   ز روي درستـــــي نيــــايش كنـــد

خدا آگـــه از راز پنـــهان اوســـت                به‌هر رنج و سختي نگهبان اوست

درود هــــمه بر چـــنين مــردمـان                 چـه‌مرد و چه زن در سراسر جهان

                                              سروده: الف. بهرامي