بارديگر بهمن ماه از راه رسيد و بار ديگر خجسته آيين سده را در جاي جاي ايران جشن مي‌گيريم، آتش مهر اهورايي را برمي‌افروزيم و گرامي مي‌داريم.

در زندگی ایرانیان و در آیین های ایرانی، از دیر باز تاکنون، نمادها جایگاهی ویژه داشته‌اند و دارند. چنان که در آیین جهانی مهر و آیین زرتشت با نمادهای گوناگونی همچون شیر، خورشید، گل نیلوفر، کمان، آتش، آتشدان، آب، آیینه، نور و روشنایی بسیار روبه رو  می‌شویم. بی گمان هریک از این نمادهای زیبا و همیشه در دسترس، پیام های مینوی ژرف و نیکویی برای پیروان این آیین  ها داشته‌اند و دارند و آن ها را به شاهراه راستی و درستی و نیکویی ره می‌نمایند.

 آتش، كه نماد مینوی اهورا مزدا یا به‌شمار مي‌رود نیز یکی از آن نمادهای راهگشاست. در گات ها (سرودهای اشو زرتشت ) آتش نماد راستی و فروغ اهورایی است؛ از این روی از آن با فرنام(عنوان) « آذر اهورایی » یا « آذر راستی » نيز نام برده می‌شود.

در آیین زرتشت، آذر اهورایی نماد مینوی راستی، زندگی، مهرورزی، اندیشه‌وری، روشن اندیشی، کاروکوشش، پویایی و گرمای زندگی، دانایی، آزاد اندیشی، شادمانی روان، تندرستی و همه فروزه‌های نیکوست و در برابر این فروزه‌ها، تیرگی و سیاهی و پلیدی، سیاه اندیشی، نادانی و گمراهی، اندوه و سستی و دشمنی، ستم پیشگی و نازندگی و ناراستی قرار می‌گیرند.

آتش، این نماد کهن ولی پرمایه را با پیام ژرفی که در خود نهفته دارد، می‌توان در بسیاری از استوره های ایرانی یافت. در استوره هوشنگ شاه پیشدادی، آن جا که سنگی برمی‌دارد تا بر مار سیاهی بزند، مار می‌گریزد. اما از برخورد سنگ با سنگی دیگر، آتش پدیدار می‌شود.

در این استوره؛ مار سیاه نماد سلطه سیاهی و گمراهی و تیره اندیشی بر زمین است. اما هوشنگ پیشدادی که در ساختار این استوره به مثابه نمادی از مردم ایران است، به مبارزه با این سیاهی‌ها بر می‌خیزد و آتشی بر پا می‌دارد که نماد دانش و خردورزی و شادی و مهرورزی و پویایی و گرمای زندگی روي زمین است.

آتشي كه در سده بر مي‌افروزيم، نمادي از آتش عشق و مهر به ميهنمان نيز هست كه آنرا بازتاب مي‌دهد.

اشاره‌هايي كه در سروده‌هاي شاعران هم بازتاب دارد؛ شعرهايي همچون:

آتش جشن سده، آتش مهر وطن است / کاندر این ملک نخواهد که شب تار بود

در چنین جشن طرب، آری خورشید دگر   /       گر بتابد ز دلِ خاک سزاوار بود

يا اين بيت‌:

از  آن گرمی و مهر خواهان  شدند / همازور در مهر  ایران شدند

پايان بخش نوشته نيز اين آرمان است؛ باشد كه به‌ياري اهورامزدا آتش سده را تا دير و دور فروزان كنيم، پيرامون آن گردهم آييم و از گرمايش تن و جان را گرما بخشيم.

ايدون باد!