--

نزدیک به ۲۰ تن از دانشجویان و همکیشان دارای شرایط، همانند سرباز و کارمند هم اینک در  خوابگاه دانشجویان
پسر زرتشتی تهران( خانه خدارحم ) ساکن هستند.
برای سکونت در این محل فرم های تهیه شده است که داوطلبان سکونت آنرا تکمیل می‌کنند و در صورتی که حائز شرایط باشند، ساکن خوابگاه دانشجویان پسر انجمن زرتشتیان تهران خواهند شد!
برخی از مواردی که باید در این فرم ها وجود داشته باشند، ارائه مدرک قبولی دانشگاه یا مدرک ادامه تحصیل دانشجو است!
همچنین شناسنامه دانشجو و پدرش، کارت شناسایی یا عضویت یکی از انجمن های زرتشتی و معرفی یک نفر به عنوان ضامن نیز از دیگر شرایط است.

--

--

خانه ی خدارحم داوری در بیش از شصت سال گذشته محل زندگی بسیاری از دانشجویان زرتشتی بوده است.
موقعیت مکانی خانه خدارحم یعنی جایی در خیابان ولی عصر بین خیابان های انقلاب و بزرگمهر، با نزدیکی به دانشگاه های مهم تهران و همچنین نقاط اصلی شهر با  وسایل نقلیه عمومی شهری شاید مزیتی است که ارزش آن را بهتر از هر کس، دانشجویانی که در این خانه اقامت داشته اند و دارند، می دانند.
روانشاد خدارحم بهرام داوری یزدی، در سال 1318 این ملک را خریداری می کنند و در همان سال ها در آن یک اعیانی خشتی و گلی بنا می کنند می سازند و در آن زندگی می کنند.
مساحت این ملک در حدود 150 متر مربع و مساحت اعیانی در حدود 230 متر مربع بود. در تابستان 1341 ایشان، این ملک را در قبال یک ریال به انجمن زرتشتیان تهران صلح می کنند.
مطابق صلح نامه "شرط صلح ایجاد یک موسسه خیریه است که بایستی بنام خانه خدارحم نامگذاری و مختص برای سکونت دانشجویان بی بضاعت و یتیمان زرتشتی استفاده شود".
از همان سال، دانش آموزان و دانش جویان زرتشتی که از شهر های دیگر برای تحصیل به تهران می آمدند، در این خانه ماوا گرفتند و روزگار دانشجویی خود را در آن بسر بردند.
در دهه ی نخست فعالیت این خوابگاه که تحت سرپرستی انجمن زرتشتیان اداره می شد، به طور هم زمان 5 تا 10 نفر در این خانه سکنا داشتند.
از اوایل دهه 1360 از یک سو با افزایش جمعیت دانشجویی کشور و در نتیجه افزایش دانشجویان زرتشتی متقاضی سکونت در این خوابگاه، و از سوی دیگر افزایش سن و کهنسالی ساختمان خوابگاه، گفت وگوهایی در انجمن مبنی بر بازسازی خوابگاه آغاز می شود و با افزایش مشکلات ساختمان و استحکام بنای آن، نخست در سال 1367 انجمن زرتشتیان تهران، اقدام به تجهیز و آماده سازی مکانی دیگر ( یکی از طبقات ملک مسکونی روانشاد همایون آبادیان در خیایان قرنی، مکان کنونی سرای سالمندان زرتشتی) می کند و دانشجویان به آنجا منتقل می شوند.
  سپس، مقدمات نوسازی خانه خدارحم آغاز می شود. متاسفانه کمبود نقدینگی برای چندین سال، این بازسازی را به تعویق می اندازد.
در نهایت پس از تامین بخش اولیه نقدینگی لازم برای ساخت بنای جدید، مجوز ساخت در سال 1375 اخذ گرفته می شود و در پایان سال 1377 تخریب بنای قدیمی آغاز می شود. ولی متاسفانه روند ساخت بنا به کندی پیش می رود که دلیل اصلی آن مشکلات مالی انجمن در تزریق پول برای پیشرفت پروژه بوده است.

--

--

خوشبختانه، همچون همیشه این بار نیز نیک اندیشی و دهش یکی از همکیشان گره گشا می شود. در تابستان 1379 آقای سروش کشاورزیان دبیر بازنشسته آموزش و پرورش تهران مبلغ سی میلیون تومان پس انداز خود را بنامگانه خود، پدرشان آدرباد دینیار کشاورزیان و مادرشان بانو بهرام کشاورزیان برای ادامه و پایان بازسازی خانه خدارحم به انجمن و جامعه اهدا می کنند.
پس از آن عملیات اجرایی سرعت گرفته است و درنهایت در پاییز 1382 پیمانکار پایان عملیات عمرانی را به انجمن اعلام می کند.
ساختمان جدید با مجموعا 340 متر شامل بخش مسکونی و مشاعات برای سکونت مجدد دانشجویان گشایش می یابد این خانه در هر طبقه آشپزخانه مجزا دارد.
لازم است از جناب آقای مهندس جمشید فروغی که مرحله طراحی نقشه های معماری و سرکار خانم مهندس دالی بندار که نظارت بر ساخت را به طور رایگان و افتخاری انجام دادند، در اینجا یاد و قدردانی شود.
از آن سال تاکنون، دانشجویان زرتشتی در این ساختمان که هم اکنون ظرفیت بیشتری دارد و بطور معمول بین 10 تا 16 نفر از آن استفاده می کنند، اقامت دارند.  در تمام این سال ها  و البته تا تابستان 1401 آقای پرویز ایزدی بصورت افتخاری به عنوان سرپرست مقیم همراه دانشجویان بوده اند که لازم است از ایشان نیز سپاسگزاری شود.